Scenariusz proponuje wyprawę do krainy porąbanych. Kevin Bachar najpierw się skaleczył przy wycince, w wyniku skaleczenia odmachnął siekierą tak twórczo, że znokautował kolegę, Jerrena Laudera, a potem siebie. Gdy drwale odzyskali przytomność, obrażenia okazały się zbyt poważne, by mogli nadal pracować w lesie. Tak trafili do przemysłu rozrywkowego.

Bachar przekonał Laudera, że napisze scenariusz, w sam raz do wyreżyserowania przez faceta z dziurą w głowie. Wszystko udało się znakomicie i oto jest, owoc sumy ciężkiej pracy, talentu i odrobiny szaleństwa.

Dlaczego film jest tak dobry? Długo by opowiadać, ale po co opowiadać? Zobaczyć oczywiście można, ale czy na pewno trzeba? Ja już znam odpowiedź, gdyż ostatnio tak twórczo huknęłam się w głowę, że postanowiłam, iż koniecznie zobaczę, co potrafią eks-drwale po przejściach.

Aby nie psuć zabawy, podrzucę jedynie trzy perełki.

Kobieta wychodzi po zmroku na jogging i biega środkiem ulicy. W pewnej chwili dostrzega na pustym placu zabaw kobietę w białej sukni, wlokącą za sobą siekierę o podwójnym ostrzu. Widok jest fascynujący ze względu na okoliczności, więc biegaczka zatrzymuje się i pragnie nacieszyć oczy. Rozpędzony samochód mija ją o włos, dlatego szczęśliwa, że wciąż żyje, podąża w stronę parku, zapewne w nadziei na bliższy kontakt z narzędziem.

Para zostaje zaatakowana ciosami siekiery, zdolnymi połamać kij hokeja. Kolejny odrąbuje chłopakowi dłoń - krew bryzga jak z sikawki. Dziewczyna odpycha napastnika, po czym kuca przy rannym towarzyszu i odwrócona plecami do agresora, pyta: „Nic ci nie jest? Wszystko w porządku?” i spokojnie wykonuje na krwawym kikucie zacisk z paska do spodni. Upewniwszy się, że rannemu nic nie grozi, pragnie się poważnie rozmówić z wykonawcą tańca szalonego drwala.

Zbryzgana krwią matka chichocze jak głupia do sera, tuż przy zmasakrowanych zwłokach. Córka: „Mamo, czemu masz na sobie krew?”. Mamusia buja się oparta na kuchennym blacie i wykonując wymach obiema nogami w stronę córki, wyszczerzona odparowuje rezolutnie: „Ciągle cierpiąc... Nie podoba ci się?”. C: „Mamo przestań”. M: „Zabawmy się”. C: „Mamo przestań, przerażasz mnie”.

Jeśli to nikogo nie zachęci do seansu, to sama nie wiem, co by mogło. Może zdrowe łubu-du?